Non é fácil comezar a falar desta obra, talvez polo feito de que a autora sexa a última galardoada co premio Nobel ou talvez porque estea considerada por moitos lectores como unha das mellores narradoras actuais e Mi vida querida sexa reseñada en moitas ocasións como unha obra de temática amorosa.
Mi vida querida é a última obra publicada por Alica Munro (2013) e está composta por por catorce relatos, catro dos cales a autora cualifica como autobiográficos.
Todos eles están ambientados en Canadá, case sempre en espazos rurais, durante os anos que seguiron á Segunda Guerra Mundial. Trátase un ambiente decadente, de supervivencia, inhóspito, tanto a nivel material como moral.
O outro fío condutor é o o perfil dos seus protagonistas. Son personaxes desarraigados, nos cales a autora destaca os traumas e as frustracións. Lembran vagamente os antiheroes da novela dos anos cincuenta.
Son, na maioría dos casos, seres esquivos, asociais, carentes de empatía, cos que resulta difícil conectar.
Percíbese en case todos eles un desexo de fuxida para escapar de situacións incómodas ou comprometidas e están marcados pola incapacidade para o compromiso, a aceptación de relacións enfermizas para fuxir da soedade, o sentimento de culpa arrastrado dende a infancia, o intento de fuxida dunha rutina abafante, a desolación de non saber que facer coa propia vida, e tamén da busca desa paz que non atopan no seu interior.
Todos eles están ambientados en Canadá, case sempre en espazos rurais, durante os anos que seguiron á Segunda Guerra Mundial. Trátase un ambiente decadente, de supervivencia, inhóspito, tanto a nivel material como moral.
O outro fío condutor é o o perfil dos seus protagonistas. Son personaxes desarraigados, nos cales a autora destaca os traumas e as frustracións. Lembran vagamente os antiheroes da novela dos anos cincuenta.
Son, na maioría dos casos, seres esquivos, asociais, carentes de empatía, cos que resulta difícil conectar.
Percíbese en case todos eles un desexo de fuxida para escapar de situacións incómodas ou comprometidas e están marcados pola incapacidade para o compromiso, a aceptación de relacións enfermizas para fuxir da soedade, o sentimento de culpa arrastrado dende a infancia, o intento de fuxida dunha rutina abafante, a desolación de non saber que facer coa propia vida, e tamén da busca desa paz que non atopan no seu interior.
